KAPLICA PW. ŚW.  SZARBELA.

Z INICJATYWY KS. PRAŁATA DRA RYSZARDA TOMCZAKA. PROBOSZCZA PARAFII PW. MATKI BOŻEJ NIEUSTAJĄCEJ POMOCY W WITNICY POWSTAŁA DOMOWA KAPLICA PW. ŚW. SZARBELA, KTÓRĄ W DNIU 9 CZERWCA 2019ROKU POŚWIECIŁ BISKUP SENIOR STEFAN REGMUNT.

KAPLICA ZOSTAŁA WYPOSAŻONA DZIĘKI ŻYCZLIWEJ POMOCY:

• KS. PUŁKOWNIKA DRA LEONARDA NAŁĘCZ-SADOWSKIEGO Z RADOMIA
• KS. DZIEKANA KANONIKA WALDEMARA GASZTKOWSKIEGO, PROBOSZCZA PARAFII PW. ŚW. KAZIMIERZA KRÓLEWICZA Z POLIC
• KS. DZIEKANA KANONIKA HENRYKA WOJNARA, PROBOSZCZA PARAFII DUCHA ŚWIĘTEGO ZE SŁUBIC
• ROBERTA BURZYŃSKIEGO
• ANDRZEJA LOBA [NIEMCY]
• WIESŁAWA SZATKOWSKIEGO

Szarbel Makhlouf urodził się 8 maja 1828 roku w ubogiej rodzinie chrześcijańskiej w Libanie w Bika Kafra. Na chrzcie otrzymał imię Jusus. Już jako dziecko odznaczał się wielką pobożnością, zamiłowaniem do modlitwy i samotności. W wieku 23 lat wstąpił do maronickiego klasztoru św. Marona w miejscowości Annaja, gdzie otrzymał zakonne imię Szarbel. Po odbyciu studiów teologicznych w klasztorze w Kafifan i otrzymaniu święceń kapłańskich, wrócił do klasztoru św. Marona, gdzie przebywał do 1875 roku. W tym też roku Szarbel otrzymał pozwolenie od przełożonych, by przenieść się do znajdującej się w pobliżu pustelni pw. świętych Piotra i Pawła.

Żyjąc w odosobnieniu prowadził niezwykle ascetyczny tryb życia, poszcząc i umartwiając się, większość czasu spędzając na modlitwie i praktykach religijnych. W pustelni spędził ostatnie 23 lata swego życia. W dniu 16 grudnia 1898 roku, podczas odprawiania Mszy św. dostał udaru mózgu. Zmarł w Wigilię Bożego Narodzenia – 24 grudnia 1898 roku. Został pochowany na klasztornym cmentarzu. Zgodnie z tradycją zakonną, niezabalsamowane ciało ubrane w habit zostało złożone bez trumny w grobie. Po pogrzebie ojca Szarbela miało miejsce niezwykłe zjawisko. Nad jego grobem pojawiła się niezwykła, jasna poświata, utrzymująca się przez wiele tygodni. Łuna ta spowodowała, że do jego grobu zaczęły przychodzić rzesze wiernych i ciekawskich. Gdy po kilku miesiącach, zaintrygowane tymi wydarzeniami, władze klasztoru dokonały ekshumacji pochówku, okazało się, że ciało ojca Szarbela jest w doskonałym stanie, zachowując elastyczność i temperaturę ciała osoby żyjącej, a przy tym wydzielające ciecz określaną przez świadków – jako pot i krew. Po umyciu i przebraniu zwłoki zostały złożone w drewnianej trumnie i umieszczone w klasztornej kaplicy. Mimo usunięcia wnętrzności i osuszenia, z ciała zmarłego dalej sączyła się taka sama substancja jak wcześniej: została ona uznana jako relikwie. Szybko rozpoczął się kult ojca Szarbela. Do klasztoru zaczęły przybywać tłumy pielgrzymów z Bliskiego Wschodu. Miały też miejsce liczne uzdrowienia związane z niezwykła cieczą sączącą się z ciała zmarłego.

W 1926 roku Kościół maronicki rozpoczął starania w Rzymie o uznanie Szarbela Makhloufa błogosławionym Kościoła katolickiego. W roku 1927 mumia zakonnika została drobiazgowo zbadana przez kościelną komisję, na której czele stali dwaj lekarze z Francuskiego Instytutu Medycyny w Bejrucie. Następnie ciało ojca Charbela złożono w metalowej trumnie, którą zamurowano w grobowcu w niszy kaplicy. W roku 1950 miało miejsce kolejne niezwykłe zjawisko związane z ojcem Szarbelem. Pielgrzymi odkryli, że z kamiennego grobowca znowu zaczęła sączy się lepka ciecz, z którą spotkali się świadkowie ekshumacji sprzed kilkudziesięciu lat. W dniu 22 kwietnia 1950 roku komisja kościelna otworzyła trumnę i odkryła, że ciało Szarbela jest w doskonałym stanie, zachowało elastyczność i temperaturę osoby żyjącej. Znaleziono także dobrze zachowany humerał, na którym odciśnięta była twarz zmarłego. W 1976 roku, po beatyfikacji ojca Szarbela otwarto grób, jednak tym razem ciało było całkowicie rozłożone; pozostał tylko szkielet.

MODLITWA O OTRZYMANIE ŁASK DO ŚW. SZARBELA

Boże, nieskończenie wsławiony w Twoich Świętych. Ty natchnąłeś św. Ojca Szarbela do wejścia na drogę doskonałości życia pustelniczego. Dziękujemy Ci za to, że objawiłeś moc Twojej łaski, która dała św. Szarbelowi siłę do całkowitego oderwania się od świata, aby zatryumfował heroizm cnót monastycznych: ubóstwa, posłuszeństwa i czystości. Boże obdarz nas podobną łaską, abyśmy Ciebie miłowali i Tobie służyli, postępując za jego przykładem. Boże, który ukazałeś potężne wstawiennictwo św. Szarbela przez liczne łaski i cuda, udziel również nam łaski (……), o którą usilnie prosimy za jego wstawiennictwem u Ciebie. Amen Ojcze nasz… Zdrowaś Maryjo…